Uitslag Stelling: Protesteren is zinloos 

De Stelling van de Dag over de massale opstand tegen het plaatsen van windmolens heeft pijnlijk blootgelegd hoe weinig de Nederlandse burger zich door zijn eigen overheid serieus genomen voelt. U verwacht niet dat de meer dan honderd actiegroepen veel gehoor zullen vinden. “De overheid gaat gewoon lekker haar eigen gang.”

Ruim tachtig procent van de respondenten denkt niet dat beleidsmakers zich ook maar iets van de protesten tegen de windreuzen zullen aantrekken. En dat terwijl het de komende twee weken toch moeilijk zal zijn het windmolenoproer te negeren.

Vandaag blokkeert actiegroep ‘Don Quichot’ een uur lang de Afsluitdijk, uit onvrede over de geplande windmolens langs het IJsselmeer. Gisteren openden de strandexploitanten het protest, dat daags na Pasen moet uitmonden in een massale demonstratie tegen de kolossen.

Gedram

En nog houdt de overheid zich doof, somberen veel stellingdeelnemers. “Groen gedram”, beoordeelt een deelnemer de ambitie om 18 miljard euro in de energie-opwekkers te investeren. “De belangen van de omwonenden worden massaal genegeerd”, vindt een ander. En iemand anders hoopt dat “beleidsmakers een voorbeeld stellen en allemaal een windmolen in de eigen achtertuin zetten”. Een vierde oppert: “Misschien wordt binnenkort de PTW opgericht, de Partij Tegen Windmolens.”

Niet alle deelnemers aan de Stelling zouden van die partij lid worden, overigens. Bijna een kwart van u keurt de miljardensubsidie voor windmolens goed, 18 procent ziet in windenergie dé manier om onze huishoudens in de toekomst van stroom te voorzien. Eveneens een kwart verwacht dat we binnen een paar jaar aan een landschap vol windmolens gewend zijn geraakt.

“Niet zeuren”, vindt een respondent, “we zijn een land van wind, water en molens.” “Iedereen is voor groene energie, maar niemand wil windmolens in de eigen omgeving”, beschuldigt een ander de actiegroepen van hypocrisie. Een derde wijst erop dat “tegen de eerste treinen destijds ook veel weerstand was”.

De fervente voorstanders van windenergie worden niettemin weggeblazen door het grote aantal respondenten dat het protest tegen de turbines als terecht bestempelt. “Als ik uit mijn raam kijk, zie ik windmolens”, foetert iemand. “Horizonvervuilers!” En een ander: “Zie ze bij ons ook en ze zijn gigantisch lelijk. Ons land is te klein voor die dingen.”

Flitsen

“Hier vlakbij staan er tien. Je hoort ze goed, zeker bij stormachtige wind en die heb je vaak hier aan de kust”, deelt iemand zijn of haar ervaring. Een volgende deelnemer prijst zich gelukkig dat de nabij geplaatste windmolens bij zonsondergang stil worden gezet. “Anders word je gek van die wieken die steeds flitsen.”

“Ik woon er vlakbij, de overlast is veel minder dan men zegt”, stelt een respondent die wel met de windmolens kan leven. En zo zijn er meer. “Ik woon in Zeewolde en zie de windmolens zelf. Alleen maar een goede vorm van energiewinning”, vertelt iemand.

Om te vervolgen: “Willen die neezeggers dan wel een kerncentrale voor hun deur? Nee, die willen niet eens een bushalte voor hun deur, dan klagen ze al.” Voor iemand anders zijn de windmolens genieten: “Ik woon aan het IJsselmeer, met uitzicht op windmolens. Prachtig!”